omdat ik, voor de zoveelste nacht op rij door die vreselijke malaria pillen, toch niet kan slapen.. schrijf ik maar even een stukje! Over 2,5 nachtjes ( deze halve nacht meegerekend, als ik nog in slaap kom ) is het zo ver! Mijn vliegtuig vertrekt naar Zanzibar, een prachtig eiland voor de kust van Tanzania. Maar Zanzibar is niet alleen maar parelwitte stranden, azuurblauwe zee en een paradijselijk gevoel. Het onderwijs en de medische zorg in het land lopen erg achter. Voor kinderen op Zanzibar is het leren van Engels erg belangrijk, maar de slechte schoolboeken en de slecht Engels sprekende docenten dragen niet bij aan de ontwikkeling van het Engels. Daarom ga ik 3 maanden vrijwilligerswerk doen. Niet omdat ik alles kan veranderen, maar omdat ik wel een steentje kan bijdragen. Ik ben een domino steen in het geheel. Door mijn verhalen, ervaringen en avonturen kan ik andere jongeren stimuleren om ook vrijwilligers werk te gaan doen, want waar ook te wereld.. We zijn nodig! 3 maanden lang zal ik verblijven in een vrijwilligershuis in de wijk Chukwani, vlakbij Stone Town. Vanuit hier zal ik elke dag met de lokale bus naar mijn school gaan om de docenten daar te ondersteunen in het geven van Engelse les, wiskunde en sport en spel. Ik heb er onwijs veel zin in, maar het gaat in mijn buik nou ook wel een beetje kriebelen. De koffers ( ja 2 van 23 kg ) beginnen zich goed te vullen en alle inkopen zijn nou echt gedaan. Alle vaccinaties zijn een tijdje geleden al behaald en ik ben op 25 augustus al gestart met de malaria pillen ( bevallen niet zo goed, maar we doen het er mee ) langzamerhand komt aanstaande maandag wel heel erg dichtbij. Vandaag ( zaterdag ) vier ik, een beetje verlaat, mijn verjaardag voor familie en vrienden en neem ik ook meteen afscheid voor de komende 3 maanden. Daar zullen best even wat tranen rollen, want ik ga gewoon best wel mensen missen, gevoelig miepje dat ik ben! Maar ik zie de reis met positieve moed tegemoet. Het zal een bijzondere ervaring worden, het zal leerzaam zijn, ik zal mijzelf wel een paar keer tegen komen en ik zal ook af en toe wel echt naar huis willen. Maar het wordt een mooie tijd, bijzonder.