Iedereen heeft wel via Facebook, whats app of per email al een berichtje van mij gehad maar ik zal nu ook even een post plaatsen op mijn reisblog! Helaas is die minder makkelijk bij te houden dan ik dacht, aangezien ik geen computer heb en dus alles op mijn iPod of telefoon moet doen. Dan baal ik toch wel dat ik mijn eigen iPhone niet heb meegenomen. Maar helaas. Maandagavond ben ik hier tegen middernacht aangekomen en de afgelopen dagen zijn onwijs snel voorbij gegaan. Momenteel schrijf ik dit berichtje vanaf het strand van een prachtige lodge op 5 minuten fietsen van het vrijwilligershuis. Ja, ik heb hier een eigen fiets! En het is heerlijk om hier door de straatjes te fietsen. Iedereen begroet je met jambo, mambo of karibu. En we groeten vrolijk terug in het swahili. Je leert de basis al gauw en ik kan me al verstaanbaar maken met bepaalde dingen. En wat niet lukt, doen we met handen en voeten. Zoals ik al zei gaat de tijd hier heel erg snel. Na maandag avond gauw mijn bed te zijn ingedoken begon dinsdag mijn echte avontuur op Zanzibar. Ik werd meegenomen naar Stone Town en vervolgens naar het kantoor. Woensdag ben ik voor het eerst op mijn school geweest en donderdag kon ik beginnen met les geven. Ik heb er mijn eigen klassen en mag de kinderen helemaal alleen les geven. Maar de kinderen zijn hier heel erg goed opgevoed en luisteren goed. Maar ik begrijp op wel waarom. Door de andere teachers en head master worden ze geslagen met stok of liniaal wanneer zij niet luisteren. Er zijn me verder wel dingen hier opgevallen. Iedereen hier is vriendelijke en behulpzaam, zolang ze er zelf iets aan kunnen verdienen. Als ze er niets aan kunnen verdienen helpen ze je ook echt niet. Het is een bijzonder volk en ik probeer de gebruiken een beetje te leren. Zo is de eerste week al voorbij en begint morgen een nieuwe school week. Ik heb er zin in en ben benieuwd wat ik allemaal ga meemaken. Als ik de kinderen vertel waar ik vandaan kom, weten ze niet eens waar Nederland ligt. Er is nauwelijks onderwijs in aardrijkskunde en er zijn geen wereldkaarten. De kinderen kennen niets buiten Zanzibar, Tanzania en Kenia. Dat verontrust me ook wel een beetje. Hun wereldje lijkt zo klein, ze komen nergens maar ze weten ook niet hoe groot de wereld eigenlijk is. Als laatste wil ik nog 2 dingen kwijt. Het is verontrustend hoe slecht de leraren hier Engels spreken en schrijven. En de verschillende tussen arm en rijk zijn hier zo groot. Tot gauw, liefs uit Zanzibar.